Na przełomie maja i czerwca odbył się w naszej szkole Konkurs na Opowiadanie, organizowany przez bibliotekę. I miejsce zajęła Iga z kl. 2C za opowiadanie „Florystyka”. Drugie miejsce zdobyła Marta z kl. 3C za opowiadanie „Marzenia się spełniają”. Trzeciego miejsca nie przyznano, przyznano za to wyróżnienia, które otrzymały: Maryia kl. 3A, Zuzanna kl. 3B, Natalia kl. 3A, Maja kl. 2C. Serdecznie gratulujemy laureatkom i wyróżnionym uczestniczkom! Opowiadania zostały wywieszone na tablicach bibliotecznych na holu szkoły.
Zwycięskie opowiadanie Igi z 2C:
Florystyka
Dawno, dawno temu, w małej chatce mieszkała dziewczynka z rodzicami. Nie byli bogaci ani biedni. Ta dziewczynka miała na imię Kasia. Jej mama była ogrodniczką, a tata botanikiem. Oboje lubili rośliny i cały ogród mieli w kwiatach, posiadali nawet najrzadsze okazy. Kasia rosła jak na drożdżach. Gdy miała 14 lat, wyruszyła w podróż na poszukiwanie nowych odmian kwiatów. Kasia przystanęła, żeby odpocząć i nagle zobaczyła, że w krzakach coś się rusza. Podeszła bliżej i zobaczyła, że w krzakach siedzi mały kotek. Kasia powiedziała:
– Chodź, kotku, nic ci nie zrobię. A może jesteś głodny?
Kotek chętnie podszedł do kanapki. Kasia nazwa kotka Fajf. Nazwała go tak, ponieważ kotek miał pięć charakterystycznych plamek na łebku. Razem wędrowali dalej. Szli i szli, aż Kasię zaczęły boleć nogi, a Fajf był głodny. Zatrzymali się na pięknej polanie, gdzie zrobili piknik. To była uczta! Zajadali truskawki, jagody, kanapki, ogórki oraz pomarańcze. Po pikniku poszli nad strumyczek. Kiedy przeszli na drugą stronę, uznali, że jest już późno i że to tutaj rozbiją namiot. Nazajutrz powędrowali dalej i dotarli do najpiękniejszej polany na świecie. Fajf od razu pobiegł się bawić, a Kasia była zachwycona krajobrazem i zaczęła zbierać kwiaty do koszyczka. Kasia radośnie zawołała:
– Hura! Wracamy do domu!
Fajf się zasmucił. Kasia zauważyła jego smutną minkę i zapytała:
– Czemu jesteś smutny?
Wtedy okazało się, że Fajf ma dar i umie mówić! Powiedział:
– Nie chcę stracić przyjaciółki.
– Och – zawołała Kasia. – Ty umiesz mówić?! Nie martw się nigdy mnie nie stracisz. Przecież ja cię zabieram ze sobą.
Trudno opisać radość Fajfa, który wykrzyknął:
– Hura!!! To najlepszy dzień w moim życiu!
Po kilku dniach dotarli do domu. Mama Kasi tak się ucieszyła, że wyściskała Kasię tak, że hoho! Buziakom nie było końca. Po wszystkim Kasia przedstawiła rodzicom Fajfa.
– Dzień dobry – przywitał się kotek.
Rodzice odpowiedzieli zaskoczeni:
– Dzień dobry, cieszymy się, że dołączasz do naszej rodziny.
Kasia przekazała mamie znalezione nowe okazy kwiatów. Mama zasadziła je w ogrodzie i całą rodziną, codziennie podziwiali piękny ogród. Żyli długo i szczęśliwie.